Mevrouw Bosman is een van de eerste bewoonsters van ons complex aan de Lekkenburg. 37 jaar geleden hebben wij deze flat opgeleverd, maar sindsdien is er veel veranderd!

Mevrouw Bosman weet daar alles van. “Ik heb zoveel meegemaakt hier.” vertelt ze. “Toen ik hier 37 geleden kwam wonen, waren er heel veel jonge stellen! We hadden veel contact met de buren en het was erg gezellig. In 1967 ben ik naar Nederland gekomen voor de liefde. Mijn man was de zoon van mijn moeders vriendin, zo hebben we elkaar leren kennen. Mijn moeder woonde vroeger in Nederland, maar is toen verhuisd naar Hongarije. Gelukkig heeft ze altijd contact gehouden met vrienden en familie in Nederland. Ik heb zelf in Hongarije gewoond tot ik ging trouwen. We wilden alles volgens het boekje doen, dus eerder mocht ik niet naar Nederland."

Ze wijst naar twee oude trouwfoto's die aan de muur hangen in de gang. "Die linker foto is genomen in Hongarije, we zijn daar eerst voor de wet getrouwd. De rechter foto ernaast is gemaakt in de Gouwe Kerk, toen we trouwden voor de Nederlandse wet."

30 jaar in de linnenkamer

"Ik woonde eerst tegenover het oude Groene Hart Ziekenhuis. Daar heb ik uiteindelijk 30 jaar in de linnenkamer gewerkt! We hadden daar een fijn huisje waar we heerlijk hebben gewoond. Maar ik moest wel wennen aan al die Hollandse gewoontes! We moesten bijvoorbeeld om 18.00 uur eten? Dat is in Hongarije anders. Ook belde mijn schoonmoeder eerst voordat ze langs kwam, om te kijken of het wel kon. Maar in Hongarije loop je gewoon bij iemand binnen! Daar hoef je toch niet voor te bellen? En al die lunchpauzes, koffiepauzes, theepauzes.. ik dacht: ik drink koffie wanneer ik wil! Maar zo werkt het niet, haha." Ze schenkt ondertussen een lekker kopje koffie in. Mét een schepje suiker. Ze zet een kopje met schotel op tafel en pakt twee vanille-chocolademuffins voor erbij. Ook keurig op een schoteltje.

"Ik weet nog toen ik tegenover het oude ziekenhuis woonde, er een vrouw in een witte jas naar mij toeliep. Of ik daar zou willen werken? Ik sprak nog slecht Nederlands, maar ik wilde graag leren, dus de dag erna kon ik beginnen! Ik heb toen leren lezen in de linnenkamer. Daar ben ik na al die jaren nog dankbaar voor."

Ze lacht en drinkt haar kopje koffie leeg. Als ik het huis rond kijk is het zó netjes, alles is opgeruimd en het is schoon. "Toen we hier net kwamen wonen was dat wel anders. Het nieuwe winkelcentrum werd ook gebouwd en overal was zand! Er moest binnenin de flat ook nog veel gebeuren. Ik kan me zelfs herinneren dat twee jonge huurders de trappenhal hebben geverfd!" Ze is zelf ook tot in de puntjes verzorgd. "Ik ga elke vrijdag naar de kapper, dat doe ik al 40 jaar! In Korte Akkeren zit mijn kapster, maar inmiddels heeft haar dochter het overgenomen. Ze heeft mij ook overgenomen zeg ik altijd! Ze haalt me op vrijdag altijd op, want het is voor mij te ver om er zelf naartoe te gaan. Gelukkig doet ze het graag."  

Keuken

"De keuken hebben we zelf geplaatst. Er stond een klein keukentje met weinig kastruimte, dus hebben mijn man en ik toestemming gevraagd om zelf een keuken te plaatsen. We moesten het wel zelf betalen, maar het was zo geregeld! Ik ben er nog steeds heel blij mee." 

"Ik woon hier nog steeds fantastisch, al mis ik soms de mensen van 37 jaar geleden. Toen waren we allemaal nieuw en was er onderling meer een band. Maar tijdens de nieuwjaarsviering laatst, die beneden in de hal door Mozaiek werd georganiseerd, heb ik met veel mensen gesproken. We gaan zelfs met elkaar koffie drinken in het nieuwe buurthuis – als dat klaar is."